डिग
म्या साळात पैली दुस्रीला आसल निक्की नैय मना सांगता येत पर मना आठाव्वाताय आईतव्वाराची दिसवस व्हता मव्हा बा सकाळूच उठून कुराड आन् कॉयता निस्न्या जेव घसीत व्हता. म्या म्हण्ला बा काय कर्तोय र्र बा काइच नैय बोल्ला. म्या परत इच्चारला. त म्हण आर राबाया चालो. इखाना घसुन घेतो परत दिवस भर कट कट नैय. राबाया म्हजे काय? म्या म्हण्ला मी येऊ का ? त बा म्हण तु काय कामचा र बुव्वा? इडच रहे. आसा म्हणून बा गेला आडवात आडवय आम्च्या झापा जवळच व्हता. ठॉक... ठॉक... कडकडाट एैकाया आला आन् मी पळतच आंगणात पळत आलू पका मोठा सादडा तोडला व्हता मह्या बा ना मंग मला हेरला. हाक मारली पिंट्या ये पिंट्याव (तव्हर मना पिंट्याच म्हणायची सगळी ) मंग म्या ओ दिली आन् पळतच गोलूू वर त बा ना मना काय तरी खाया दिला त्या पका कडाक कडाक व्हाता. चावता चावणा बळाच चावला पका चिकाट व्हता. म्या बाला इचारला ह्या काय? बा म्हण डिगय ह्या. म्हन्ला ज्याम गॉड लागाताय. आजूक देव का बा म्हन्ला पर मला बोलता येईना ज्याम दाताला दात चिकटून बसल व्हत. मना बोलताच येत नव्ता. मंग वज वज बताळ्या हालइत रैलो मंग बोलाया लाग्लो मह्या बा ना मला पका टोपी भरून डिग काडुन दिला आन झापाक लाव्ला. मंग आयला म्हन्ला आय आय ह्यार मना बा ना काय दिल्लाय. आय दाराक आली आन् काय र म्हन्तच व्हती त तेव्हड्यात लेगेच म्हन्ली आर त्या शिबल्यात ( जूनी पाटी किंवा टोपला) ओतुन ठिव आपलेली चैत्रीच्या जत्राला रेवड्या घीय्या म्या म्हन्ला रेवड्या कशा येतील ग आय डिगाव मंग म्हण ती राजूरची गंन्गी तेलीन आन् दिचा भाव गन्पा तेली येतुना जत्रांली रेवड्या घेऊन मंग तेंन्ली डिग आपू देव आन् रेवड्या घेव...
मंग परत दुपारा दुपारा भाकर खाऊन आय संगा गेलू आडवात परत पाक्का डिग गॉळा कॅला आन् पिपरीच्या जत्रात रेवड्या घेतल्या तंगसाची पिसई भरून आन्ल्या मोक्कार दिवस खाल्या बुव्वा आम्ह्या पकी चेंगळ झाल्ती आम्ची तवात मला कळाली निसर्गाची किंमत...
मुळनईतुन म्या सित्या, उर्फ दुंदा बांडे
