हाक गावाची

उंच डोंगरावरूनी, चांदाचा झुलतो झुला
आन चांदण्या जणूका, रानी पांगवली फुला

दूर हींडतो मज्याना, वारा म्वाकळं पाखरू
कोण थोपयील त्याला, आभाळच समदा खुला

आंगणात सांडयीते, रोजीला पिवळा सडा
पेटवून क्वोन ग्येला, आभाळी त्या ईस्तुला

बैल नांगरा वढीती, गायी पानवल्या घरी
रानमाळ तूडयीती, गूरांमांगं उभी मुला

आज पावसात काही, ग्येली भीजत ल्येकरा
कोण बोहयीत व्हता, वाढूळा त्या बाजुला

लांब चालली नदी, त्यीला जावून जरा म्हणा
त्वा मह्यार सोडला, म्वाठा सासार मिळो तुला

रोज गावच्या रस्त्याला, लायीती नजरा सदा
बा खतावला किती, आयीच्या बांध न आसुला

देवळात देव नाही, तू बी हारवला कुढं
यी फिरून रं घराला, सांगा 'आनंद' भाऊला





चांदाचा-चंद्राचा
ईस्तुला-विस्तवाला
बोहयीत- बोलवित
वाढुळा- बऱ्याच वेळेपासून
मह्यार-माहेर
खतावला-आठवणीने व्याकुळ झाला
आसुला-आसवांना