*ऊरूस*
सकाळच आट नव वाजलं आसतील , मी आन सुप्याचा संत्या ऊंबराखाली बसलो व्हतो. ऊंबरा पिकली व्हती. त्याना पाच सा आन म्या पाच ऊंबरा ग्वाळा केली. आन खायाला सुरवात क्यली.
तुमाली काय सांगू ऊंबरा खाया किती मजा यतेय ती. म्या त ऊंबरामंदली पाखरा ऊडवयचो आन मंग खायचो. पण संत्या ऊंबार हातात घियाचा आन दोन्या हातानी फिरवयचा. तो म्हणायचा" आरे रामा , आसा फिरावला का मंग तेच्यातुन त्याल निगाताय".
तेवड्यात माह्या आयना हाक मारली " बा रामा आमी गायचोंडीव ( नदिचा ठिकान)कपड धिवाया निगालोय, पाटकन य." म्या घरी गेलो.
आयना म्वाठा ब्वाचका बांदला व्हता कपड्यांचा. म्या आयला म्हणला " आय कह्याला यवडी कपडा घ्यतल्यात धिवाया." माही आय म्हंगाली " बा आपला आवफ्याचा ऊरूस हाये आज."
आग बाबव मफल्याला पका आनंद झाला. आमी कपडा धिवाया गायचोंडीव ग्यलो. कपड म्हणजी माह्या बापाचा आन भावांचा एकेक डिरेस आन माही फाटलेली चडी आन बंडी. माह्या बापाना सरळगाव च्या बाजारातुन लिलावाची बंडी आणली व्हती. लिलावाची म्हणजी जुन्यातली बरा का.
हा त आम्या पटापट कपडा धिवली आन वाळावली. आन मंग परत ब्वाचका बांधून घरी आलो.
सांच्या पाराला माह्या आयना हारबरेची डाळ घातली पोळ्या कराया. मी कह्याला घरात थांबतोय. पळालो बनाक. तितच आमचा ऊरुस भराताय.
पार नव धा वाजता पोखरीचा भारोड सुरु झाला. तसी आम्या पुडच जागा धरली व्हती. पक गमत्या केल्या दोरपाळानी. मफल्याला लय हासाय लागाताय. म्या हासायचो त समदी ल्वाका मफल्याकच पाहेची, भारोड पाह्याचा सोडुन. मफल्याला आजुन सवय हाये पका हासयची. आसा म्हणीत्यात का पका हासला का बरा आसाताय. त्या जावद्या, भारोड खपाया आन उजाडाया यकच टाईम झाला.
म्या घरी ग्यलो पटापट आंघुळ क्यली. आन काल धिवलेली कपडा घातली.
म्या माह्या आयक पायला. मला वाटला आय मफल्याला आटआणे तरी देईल. माह्या आयला समाजला माहा प्वार पयशासाटी थांबलाय. पन माह्या आयक काईच नवता त काय देयील. माह्या आयच्या डोळ्यात पाणी आला. मफल्याला काय समजायचा त्या समाजलो. म्या आपली तशीच काळआंब्याकुन ऊडी मारली आन हाजेरीचा भारोड पाह्या गेलो.
म्या भारोड पाह्यत व्हतो. यक नदार बाजुला टाकली, प्वारा रेवड्या ईकात घ्यत व्हती . काही प्वारा लाडु घ्यत व्हती. मला वाटला जावा पन लगेच आठावला आपल्याक पयस नाय. माह्या आयचा चेहरा आठवला आन माह्या डोळ्यात पाणी आला. म्या डाया हाताना डोळ पुसलं आन हजेरीच्या भारोडाक पायला. भारोडात परधानजी म्हणत व्हता" काईच कायमस्वरुपी नसताय, आपली संकाटासुदा." मनाला धिर आला. म्या परत त्या खावाच्या दुकानाक पायलाच नाय
आवफ्याचा
रामा लोखांडा
सकाळच आट नव वाजलं आसतील , मी आन सुप्याचा संत्या ऊंबराखाली बसलो व्हतो. ऊंबरा पिकली व्हती. त्याना पाच सा आन म्या पाच ऊंबरा ग्वाळा केली. आन खायाला सुरवात क्यली.
तुमाली काय सांगू ऊंबरा खाया किती मजा यतेय ती. म्या त ऊंबरामंदली पाखरा ऊडवयचो आन मंग खायचो. पण संत्या ऊंबार हातात घियाचा आन दोन्या हातानी फिरवयचा. तो म्हणायचा" आरे रामा , आसा फिरावला का मंग तेच्यातुन त्याल निगाताय".
तेवड्यात माह्या आयना हाक मारली " बा रामा आमी गायचोंडीव ( नदिचा ठिकान)कपड धिवाया निगालोय, पाटकन य." म्या घरी गेलो.
आयना म्वाठा ब्वाचका बांदला व्हता कपड्यांचा. म्या आयला म्हणला " आय कह्याला यवडी कपडा घ्यतल्यात धिवाया." माही आय म्हंगाली " बा आपला आवफ्याचा ऊरूस हाये आज."
आग बाबव मफल्याला पका आनंद झाला. आमी कपडा धिवाया गायचोंडीव ग्यलो. कपड म्हणजी माह्या बापाचा आन भावांचा एकेक डिरेस आन माही फाटलेली चडी आन बंडी. माह्या बापाना सरळगाव च्या बाजारातुन लिलावाची बंडी आणली व्हती. लिलावाची म्हणजी जुन्यातली बरा का.
हा त आम्या पटापट कपडा धिवली आन वाळावली. आन मंग परत ब्वाचका बांधून घरी आलो.
सांच्या पाराला माह्या आयना हारबरेची डाळ घातली पोळ्या कराया. मी कह्याला घरात थांबतोय. पळालो बनाक. तितच आमचा ऊरुस भराताय.
पार नव धा वाजता पोखरीचा भारोड सुरु झाला. तसी आम्या पुडच जागा धरली व्हती. पक गमत्या केल्या दोरपाळानी. मफल्याला लय हासाय लागाताय. म्या हासायचो त समदी ल्वाका मफल्याकच पाहेची, भारोड पाह्याचा सोडुन. मफल्याला आजुन सवय हाये पका हासयची. आसा म्हणीत्यात का पका हासला का बरा आसाताय. त्या जावद्या, भारोड खपाया आन उजाडाया यकच टाईम झाला.
म्या घरी ग्यलो पटापट आंघुळ क्यली. आन काल धिवलेली कपडा घातली.
म्या माह्या आयक पायला. मला वाटला आय मफल्याला आटआणे तरी देईल. माह्या आयला समाजला माहा प्वार पयशासाटी थांबलाय. पन माह्या आयक काईच नवता त काय देयील. माह्या आयच्या डोळ्यात पाणी आला. मफल्याला काय समजायचा त्या समाजलो. म्या आपली तशीच काळआंब्याकुन ऊडी मारली आन हाजेरीचा भारोड पाह्या गेलो.
म्या भारोड पाह्यत व्हतो. यक नदार बाजुला टाकली, प्वारा रेवड्या ईकात घ्यत व्हती . काही प्वारा लाडु घ्यत व्हती. मला वाटला जावा पन लगेच आठावला आपल्याक पयस नाय. माह्या आयचा चेहरा आठवला आन माह्या डोळ्यात पाणी आला. म्या डाया हाताना डोळ पुसलं आन हजेरीच्या भारोडाक पायला. भारोडात परधानजी म्हणत व्हता" काईच कायमस्वरुपी नसताय, आपली संकाटासुदा." मनाला धिर आला. म्या परत त्या खावाच्या दुकानाक पायलाच नाय
आवफ्याचा
रामा लोखांडा
No comments:
Post a Comment