पिपारगणेची वाघबारस
सांच्यापहारचे चार पाच वाजलं असतील. दिवस बुडाया आल्ता. मी गुरा घेवुन घरी आल्तो. तवा म्या पघितला. माही आयबापा नईन कापडा घालुन. कुणीकतरी निघालती. म्या ईचारला,"तुमी कुणीक चाल्यात".
आय म्ण्हगाली " पिपारगण्याला बारशीला, उद्या बारस हाये, आज आमी जागरणाला, अन भजनाला चाललोय".
म्या ईचारला " म्या यव".
आय म्हंगाली" ऊंद्या ये वाराला "
असा म्हणून माही आयबापा गेली. मी जावा का नाय जावा या ईचारात व्हतो.
तेवढ्यात संत्या आला आन म्हंगाला " ये रामा , ती पोरगी येणारेय"
अग बाबव , ती येणारेय म्हणल्यावर मफल्याला जायाच पायजे.
ती म्हणजे ती पोरगी🙈🙈🙈🙈. मफल्याला लय आवडायची. तीला मी आवडायचो का नाय माईत नाय. पण कुट वाटला भेटली आन अन माह्याक पाह्यला का. आग बाबव, त्वांड महा लाजना पार लाल व्हयाचा. माही गुरा मी मुदाम तिच्या शेरड्याच्या जवळ नियचो.
अन ऊगाच काही ईचारयचो," केवढ किरव धरल, अमुक तमुक ". ती पन सांगयची. मफल्याला वाटला ती माह्याव मरतेय.
म्हणून म्या बारशीला जायाचा ठरावला.
दुसर्या दिसी उजाडायाच मी उठलो. आमच्या पितळच्या तांब्यात इंगळ भरल अन कडाक ईस्तारि केली. मंग मी ,संत्या, नाम्या, संजिप, अन अजुन पकी प्वारा निगालो.
आयना काल जाताना पाच रुपये दिल्त ते चोर खिशात ठीव्ल. अन गवारटेर्याकुन दांडादांडाना आमी वाघयाला पोचलो.
मंग हातईचकुन काठी आली. पक्या बायेंच देव आल्त.
कोंढवळची पण काठी आली. आमी पाया पडलो. अन समद्या खावांच्या दुकानासमोरुन फिरलो. पाच रुपयात काईच नवता येत. मंग म्या निसता खावाचा वास घ्यातला माहा प्वाट भरला.
त्या पोरीला चईन घ्यावा म्हणला पण चईन धा रुपयाला. मंग मी भराडेच्या दुकानापसुनही पळालो.
संध्याकाळी कुस्त्या पायल्या. मी ख्याळणार व्हतो पण म्या लईच काडी पईलवान. मफल्याला कोणीय बुदक्यान आपटील. मंग मी मागच ऊभा रायलो.
सकाळी गेलो तवा आन याताना वाघयेच्या पाया पडलो.
लोकांची पोरा भराड्याकडच्या शिट्या वाजईत नीगाली, म्या आपला फक्त त्यांचा आवाज आयकत आन चोरखिशातल पाच रुपये चाचपत घरी आलो.......
रामा लोखांडा
आवफा
सांच्यापहारचे चार पाच वाजलं असतील. दिवस बुडाया आल्ता. मी गुरा घेवुन घरी आल्तो. तवा म्या पघितला. माही आयबापा नईन कापडा घालुन. कुणीकतरी निघालती. म्या ईचारला,"तुमी कुणीक चाल्यात".
आय म्ण्हगाली " पिपारगण्याला बारशीला, उद्या बारस हाये, आज आमी जागरणाला, अन भजनाला चाललोय".
म्या ईचारला " म्या यव".
आय म्हंगाली" ऊंद्या ये वाराला "
असा म्हणून माही आयबापा गेली. मी जावा का नाय जावा या ईचारात व्हतो.
तेवढ्यात संत्या आला आन म्हंगाला " ये रामा , ती पोरगी येणारेय"
अग बाबव , ती येणारेय म्हणल्यावर मफल्याला जायाच पायजे.
ती म्हणजे ती पोरगी🙈🙈🙈🙈. मफल्याला लय आवडायची. तीला मी आवडायचो का नाय माईत नाय. पण कुट वाटला भेटली आन अन माह्याक पाह्यला का. आग बाबव, त्वांड महा लाजना पार लाल व्हयाचा. माही गुरा मी मुदाम तिच्या शेरड्याच्या जवळ नियचो.
अन ऊगाच काही ईचारयचो," केवढ किरव धरल, अमुक तमुक ". ती पन सांगयची. मफल्याला वाटला ती माह्याव मरतेय.
म्हणून म्या बारशीला जायाचा ठरावला.
दुसर्या दिसी उजाडायाच मी उठलो. आमच्या पितळच्या तांब्यात इंगळ भरल अन कडाक ईस्तारि केली. मंग मी ,संत्या, नाम्या, संजिप, अन अजुन पकी प्वारा निगालो.
आयना काल जाताना पाच रुपये दिल्त ते चोर खिशात ठीव्ल. अन गवारटेर्याकुन दांडादांडाना आमी वाघयाला पोचलो.
मंग हातईचकुन काठी आली. पक्या बायेंच देव आल्त.
कोंढवळची पण काठी आली. आमी पाया पडलो. अन समद्या खावांच्या दुकानासमोरुन फिरलो. पाच रुपयात काईच नवता येत. मंग म्या निसता खावाचा वास घ्यातला माहा प्वाट भरला.
त्या पोरीला चईन घ्यावा म्हणला पण चईन धा रुपयाला. मंग मी भराडेच्या दुकानापसुनही पळालो.
संध्याकाळी कुस्त्या पायल्या. मी ख्याळणार व्हतो पण म्या लईच काडी पईलवान. मफल्याला कोणीय बुदक्यान आपटील. मंग मी मागच ऊभा रायलो.
सकाळी गेलो तवा आन याताना वाघयेच्या पाया पडलो.
लोकांची पोरा भराड्याकडच्या शिट्या वाजईत नीगाली, म्या आपला फक्त त्यांचा आवाज आयकत आन चोरखिशातल पाच रुपये चाचपत घरी आलो.......
रामा लोखांडा
आवफा
No comments:
Post a Comment