याटाळणी

याटाळणी

   आज आम्हाकला आकराईचा लास्टचा पेपर व्हता. सामाय परीक्षा एवडी महत्वाची नवती.  आमाली पेपरची नाय घरची ओड लागली व्हती. म्या उजाडायाच गोहेच्या ओढेव टाईल घेउन गेलो.
     पका गारठा व्हता. गारठेचच दिवस व्हत. पाटकन जाउन कडुलिंबाची काडी आणली. पटापट दात घासलं.  दसर्या वडकर आगुदरच पाण्यात उडाल्ता. 
म्या ईचारला" पाणि गार ये कारे?". तो म्हंगाला नाय.
   तसा पायला त आमाली समद्या आदिवासी पोरांनली एवढुसा आसल्या पसुन गार पाणेची आन पोहेची सवय. मास जेवढ येळ पाण्यात नसतील तेवढी यळ आमची प्वारा पाण्यात आसत्यात.
   हा त म्या पाण्यात हात घातला. मंग ती ब्वाटा कानात घातली. अन धापकान उडी मारली. तवर समदी प्वारा आलती.  मी शेलन मारीत दसर्याला शिवाया गेलो.  दसर्या कुतार पोहन्याना पुढ पळाला. आमाकला शिवाशिवीचा ख्येळ पका टाईम चालला.
   गारठा आमची जिद्द पाहुन लाजला आसल.
    पटापट आवरुन आमी आसरम मधी आलो. जेवयच बेल झाली.( आश्रम शाळेतील जीवन यावर नंतर लिहायचा विचार करतोय).
हा त पटापट कामाठेनी वाडला आमी पटापट जेवलो. आमाली घाय होती पण पेपरची नाय घरी जायेची. जेऊन झालेव म्या पेटी उघडली.  माही थिगाळ लावलेली पिशई काढली. एक प्यांट आन एक बंडी तेच्यात भरली. माह्याक द्वान प्यांडी अन द्वान बंड्या व्हत्या. आम्या सरळगावावरुन लिलावाची आनली व्हती. तवा प्यांड पाच का सहा रुपये अन बंडी चार का पाच रुपयाला व्हती.
    हा त म्या कापडा भरली. तेवड्यात पेपरची बेल झाली.  माह्याक पेन नवता. एक नळी व्हती. आमच्या सरानी पेपर दिला. यकय प्रश्न ओळखीचा नवता. कय तरी मुंबई ची राजधानी कोणति अन दिलीचा देश कोणता. असा कायतरी आल्ता. म्या हा रपाटा लावला. पार पेपर खपावला.  पोरानली वाटला मि हुशार का काय. कारण म्या यक पुरवणी घेतली व्हती. मफल्याला एकच प्रश्न आवाडला. नदीचे कार्य लिहा. म्या समद कार्य लिवलं.  पार आमच्या गावातल्या लग्नाकार्याचा पण लिवला.  कारण आसाण्याला असताना पवार सरांनी सांगितलेला व्हता पुर्ण पेपर सोडवा.  कसातरी पांढर्याचा काळा करुन नीघालो.
     चार वाजता यसटी आली. आमी डिंब्यात चढलो. माह्याक तिकाटापुरती पैस व्हतं. सात वाजता घरी पोचलो. माह्या आयना पका भारि ज्यावान केल्ता.  नाचणेची भाकर अन कांद्याचा  कालवान. माहा रामा याणार म्हणुन आयना भागाबायच्या इकडुन कांद आणलं व्हतं. जेऊन घोंगडी टाकून झोपलो त सकाळीच उठलो.
   बायेर लगबाग चालली व्हती. हा ईळा लावलाय तो नाय असा चालला व्हता. 
मफल्याला ईलायती ईळा दिला. त्याना हात नाय कापत असा म्हणत्यात.  मंग आम्या वाघमाळातली जीर कापाय घेतली. मला यावढा पटापट नवता जमत. पण दुसरी माणसा पटापट कापीत व्हता. कापुन चांगल्या आळाशा घालित व्हती. मफल्या आळाशा कशापण असयच्या पण कोणीच मफल्याला नाय बोलला.
     दहा वाजलं असतील.  दांबाडशेग्यातुन  द्वान पोरी याताना दिसल्या. जवळ आल्याव कळला तीच पोर हाये. म्या पटापट कापाया सुरवात केली. तीला वाटावा रामा लय काम करतोय. पण मजेची गोट म्हणजे ती आमच्या खाचरापशी आलि अन माह्या आयला म्हंगाली, " सुंदरेआते माह्या बापाना आज तुमच्याक म्वालाना पाठावलाय."
  माहा आनंद गगनात मावत नवता. मी आपला यक चुड कापयचो अन तिच्याक पायचो. परत यक चुड कापयचो अन तिच्याक पायचो. असा करता करता समदा खाचार कापुन झाला...........
     
 आवफ्याचा
            रामा लोखांडा