हापसी

हापसी

भायेर पका ऊन व्हता. मी आपला बारीक जातेव नाचण्या दळीत व्हतो. तसा पायला त दळणा पोरीचा काम. पण आमच्या घरात आमी तीघ भाव. आमाली बईन नाय.
  मंग आय मला दळायला सांगयची अन महा मोठा भाव सोपन्याला कांडाया सांगायचि.  तेच्या मोठा भाव दिन्या तो आय बापाबरोबर बायेरच्या कामाला जायचा. फाट्या बिट्या आणाया.
        हा त त्या दिसी मी दळीत व्हतो.  अन तेवढ्यात शंकरची नंदा पाणी प्या आली. तिना पायला अन म्हंगाली, " रामा काका तु दळीतोय काय मला वाटला सुंदरीआजी दळीतेय का काय?".
तीना तिच्याबरोबर आलेल्या बायेनला सांगितला का बग पोरगा असुन दळीतोय.
    खर बोलायचा त शीरी-पुरुष समानता आमाकल्या आदिवासी भागातच हाये. समदी कामा समदेनी करयची. 
      सांच्यापहाराला आय आली . फाट्याचा भारा टाकला. मंग थोड्या बाता केल्या. बायेर ठेवलेला पाण्याचा हांडा पार खपला व्हता. पकी ल्वाका रानातुन आलेव आमच्याइथ पाणी प्या यची.
पाणी देणं पुण्याचं काम हाये असा माहा बाप सांगायचा.
   दिवस बुडाया आल्ता. आय म्हंगाली "दिन्या चल आपन याक ख्याप पानेचि आणू. बा रामा तु पण चल."
     आमाली पाणी मदल्यावाडीच्या हापसीव मिळायचा. खर पायला त त्या हापसीव गेटाचीवाडि, मधलीवाडी, जळकीवाडी आन आमी पान्याला जायाचू.  दिवसभर नंबर लावाया लागायचं. तवा कुट द्यान हांड मिळयच.
कंधि कंधि पकी भांडणा व्हयेची नंबरावरून.
    हा त मि आय आमी हाडं अन चुंबळी घेऊन निगालो. मधी रम्या सरपंच दिसला तो मफल्याला " ये राम तु कह्याला पाण्याला चाललाय, तु बारावी साईन्सला शिकतोय अन तु पाणी वाह्या लागला त आमच्या बायका आमाली पाण्याला नाय का पिटावणार."
  सरपंच माहा मेव्हणा लागत व्हता म्हणून मफल्याला चिडवित व्हता.  तसा मफला स्वभाव काॅमेडी आसल्या मुळ लय ल्वाका मफल्याला चिडवयची. मंग मी पण चिडवयचो.  पण या स्वबावामुळ मफल्याला कंधिच टेंशन नाय यत जीवनात.
    आसाच पुड चाललो व्हतो, मागुन आवाज आला" सुंदरे आते थांब मफल्याला यवदे पाण्याला".
 म्या माग वळुन पायला त ती पोर व्हती. आग बाबव पक्या आनंदाच्या उचमळ्या आल्या. मफल्याला स्मित हासाय आलि.  अंगात येगळीच हालचाल झाली. मी मुदाम माग माग राह्या लागलो.
    आमी हापसीव पोचलो . तिथ नंबर व्हतं.  मी बरोबर तीच्या समोर निरगुडी खाली बसलो. लय मोठा निरगुडीचा वंद व्हता.  मी तिच्याक पायचो.  तिना पायला का दुसरीक कुणीकतरि पायचो.
    तेवढ्यात आमचा नंबर आला. माही आय म्हंगाली बा रामा थ्वाडा हापस बर. मी हापसाया गेलो. एक नदार हापसीव अन नदार तीचेव. 
   तेवढ्यात याक आकरीत घडला. ती म्हंगाली " आते मी रामाला हापसु लागते".
 अग बाबव मफलं ह्रदय पका जोरात चालाय लागला. ती आली आन मफल्या हातापशी हात धरून हापसाया लागली. माह्या आयला ईशेश काय नाय वाटला.  पन मफल हात पाय टणटणा उडत व्हतं.
     कंधि हांडं भरलं, कंधि आमी नीगालो कळलाच नाय. आज माह्याक हांडेनची दुडि व्हती पण त्या वजान पावशेर हाये आसा वाटत व्हता. आज मफलं पाय तुरुतुरु चालत व्हतं.  माहा घर आला तवा मी भानावर आलो.......